Fantasieën en beperkingen van leren met collega's
Erik de Haan
Management & Literatuur, 8.6 en 8.9, juli en november 2002
‘Leren is ‘in’! De verhalen over zich versnellende veranderingen binnen en rondom onze arbeidsorganisaties, concurrentievoordeel door intellectueel kapitaal, kennismanagement en de kracht van lerende organisaties, zijn inmiddels zo vaak verteld en doorverteld dat iedereen op een of andere manier iets aan werkgerelateerd leren doet. Of het nu de persoonlijke coach is, het volgen van allerlei opleidingen en seminars, het leren met collega’s in intervisie, action learning of zelfsturende netwerken.
Het is geen geringe desillusie om regelmatig tot de conclusie te moeten komen dat leren niet vanzelf gaat, dat leren gewoon niet lukt, of dat, als het leren wel lijkt te lukken, het geen verschil maakt op de werkplek, of erger nog, tot een verslechtering leidt. Geen geringe desillusie om bovendien tot de conclusie te moeten komen dat dapper doorleren onder deze omstandigheden existentiële vragen oproept en leidt tot de verbijsterende ervaring ‘alles al geprobeerd te hebben maar er toch niet uit te kunnen komen’.